Ξύπνησα ξημερώματα «δαρμένη» από τα ίδια παράξενα όνειρα! Κουκουλώθηκα με το πάπλωμα! Να κρυφτώ! Να ξεφύγω! Από τα όνειρα; Ή από την πραγματικότητα; Έσφιξα τα δόντια! Έπρεπε να τελειώνω με το χρόνιο παραμύθιασμα! Με λίγα λόγια, απαίτησα από τον εαυτό μου να δώσει τίτλο στη μέχρι τώρα ζωή μου! Στον Βίο μου… «τι βίο έχω ζήσει μέχρι τώρα;» «ΒΙΑΣ», ούρλιαξε εκείνη η φωνή μέσα μου που συνεχώς τη διατάζω να βγάλει τον σκασμό!

ΒΙΟΣ ΒΙΑΣ! Ναι! Έτσι είναι! Ένα τσεκούρι, ένα μαχαίρι ή μια μονοκοντυλιά, κι ο ΒΙΟΣ γίνεται ΒΙΑΣ!

Ξεκίνησα το γράψιμο… Εδώ μέσα είμαι σε αυτές τις γραμμές, σε αυτές τις σελίδες… Ένας σύνθετος άνθρωπος που σπάει εύκολα αλλά και τα σπάει εύκολα!

Εδώ μέσα είμαι, μια απλή γυναίκα με κοινή, απλή λογική που δεν τη διαπραγματεύομαι!

Μια γυναίκα έτοιμη για όλα! Είναι δύσκολο να το δεχτείς, το παραδέχομαι και με δέχομαι!