«Η Ελίζα, ένα εύθραυστο φαινομενικά, αλλά δυναμικό κορίτσι, διατηρεί με νύχια και με δόντια ένα ταβερνείο σε εγγλέζικο λιμάνι (πριν από 200 ή 300 χρόνια), περιμένοντας να επιστρέψει ο καλός της που έχει μπαρκάρει. Αλλά εγκαταλείπει το ταβερνείο και ναυλώνει ένα καράβι μαζί με τρεις φίλους κι έναν παπαγάλο, όταν μαθαίνει –και δεν το πιστεύει– ότι ο καλός της πέθανε σε κάποιο εξωτικό λιμάνι.

Παραμύθι, γέλιο, περιπέτεια, τρυφερότητα, συγκίνηση – απ’ όλα έχει η Ελίζα της Ξένιας Καλογεροπούλου. Και πάνω απ’ όλα, καλό γούστο». Βασίλης Αγγελικόπουλος, Το Βήμα