Μου φάνηκε εξαιρετικά αναγκαίο να υποβάλλω την επιστήμη σε μια ιστορική και κοινωνιολογική ανάλυση, η οποία κατά κανένα τρόπο δεν επιδιώκει να σχετικοποιήσει την επιστημονική γνώση, συνδέοντας και ανάγοντάς την στους ιστορικούς της όρους, στις τοποθετημένες δηλαδή στο χώρο και στο χρόνο συγκυρίες της, αλλά αντίθετα να επιτρέψει σε όσους κάνουν επιστήμη να κατανοήσουν καλύτερα τους κοινωνικούς μηχανισμούς που κατευθύνουν την επιστημονική πρακτική και να γίνουν «κύριοι και κάτοχοι» όχι μόνο της «φύσης», σύμφωνα με την παλιά καρτεσιανή φιλοδοξία, αλλά –πράγμα καθόλου ευκολότερο– και του κοινωνικού κόσμου μέσα στον οποίο παράγεται η γνώση της φύσης.