Στη δεκαετία του `80 γεννήθηκε μια νέα εποχή αμοραλισμού και ελαφρότητας. Τα πάντα μπορούν να γίνουν χωρίς επιπτώσεις αλλά και χωρίς τύψεις. Γιατί οι τύψεις είναι αποτέλεσμα της συνείδησης. Και αυτή είναι ίσως η πιο σημαντική διαφορά της σημερινής κοινωνίας με τη χθεσινή. Η έλλειψη συνείδησης. Πράμα που κάνει τα μικρά καθημερινά μας εγκλήματα να μοιάζουν ασήμαντα, αναίτια και γελοία. Δεν έχουν καν τη γοητεία της ανηθικότητας. Το μαύρο μεγαλείο του κακού όταν γίνεται με επίγνωση. Στους “Μπαμπάδες με ρούμι“ προσπαθήσαμε να γράψουμε την ιστορία ενός τέτοιου εγκλήματος. Την κωμωδία έξι ανάπηρων, ανόητων, ανήθικων, κακόμοιρων και απελπισμένων καθαρμάτων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]