Θεολογικά μιλώντας η “Παράδοση” είναι ζώσα πραγματικότητα και όχι απολίθωμα (“παραδοσιαρχία”) διότι σε τελική ανάλυση είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός στην ανθρωπότητα και την αλήθειά του, την απέραντη. Η “Παράδοση” της αποστολικής πίστης στην Εκκλησία, μέσα στην ιστορία, καθοδόν προς τη Βασιλεία, είναι από τη φύση της κάτι το διαχρονικό και συνεχώς ανακαινιζόμενο. Όχι όμως αυτόματα ανακαινιζόμενο, αυτοανακαινιζόμενο αλλά ανακαινιζόμενο από και στους φορείς της, δηλ. κάτι που έχει ανάγκη συνεχούς “επικαιροποίησης” από εμάς σήμερα όπως είχε και από τους Πατέρες στην εποχή τους. “Παράδοση” χωρίς “επικαιροποίηση” σημαίνει μουσειακό εύρημα, ιστορικό απολίθωμα, όχι ζώσα πραγματικότητα.