Το τρίπτυχο “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” αποτελεί ίσως την πιο διαδεδομένη “συνθηματική φράση” της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Συνδέουμε αυτή τη “συνθηματική φράση” με την κυρίαρχη ιδεολογία και τις αξίες του μετεμφυλιακού κράτους. Ωστόσο, η ιστορία του συνθήματος “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” έχει πολύ μεγαλύτερο βάθος χρόνου και ακολούθησε πολύ σύνθετες διαδρομές. Το βιβλίο εντοπίζει τη διαμόρφωση του τριπτύχου “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” και την αποκρυστάλλωση των νοημάτων και του περιεχομένου του στην περίοδο μεταξύ των ετών 1880-1930.

Μέσα από τη μελέτη εφημερίδων, φυλλαδίων, πολιτικών κειμένων, βιβλίων θρησκευτικού και πολιτικού περιεχομένου, διδακτικών εγχειριδίων, λαϊκών εντύπων κλπ., το βιβλίο αναδεικνύει γεγονότα και εξελίξεις μιας ολόκληρης εποχής, που περιλαμβάνουν τη δράση θρησκευτικών οργανώσεων και κινήσεων, τις συγκρούσεις γύρω από τα γλωσσοεκπαιδευτικά θέματα, τις αντιπαραθέσεις για ιδεολογικά και πολιτισμικά ζητήματα. Παρακολουθώντας τη σταδιακή διαμόρφωση του τριπτύχου “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” σε μια μακρά περίοδο, το βιβλίο εστιάζει στην ιστορία της συγκεκριμένης “συνθηματικής φράσης” προκειμένου να αναδείξει τον χαρακτήρα και τους προσανατολισμούς του συντηρητισμού κατά τη διάρκεια κυρίως του 20ού αιώνα.