Το πρωί της 10ης Δεκεμβρίου 1996 η Τζιλ Μπολτ Τέιλορ, νευροανατόμος του Χάρβαρντ, ηλικίας τριάντα εφτά ετών, υπέστη βαρύ εγκεφαλικό από ρήξη αιμοφόρου αγγείου στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου της.

Καθώς το τραυματισμένο αριστερό τμήμα του εγκεφάλου της – το λογικό, προσγειωμένο, εστιασμένος τις λεπτομέρειες και στο χρόνο τμήμα – έβρισκε και έχανε διαδοχικά τη λειτουργία του, η Τέιλορ αιωρούνταν ανάμεσα σε δύο ξεχωριστές και αντίθετες πραγματικότητες: το ευδαιμονικό νιρβάνα του διαισθητικού και κιναισθητικού δεξιού τμήματος του εγκεφάλου, κατάσταση στην οποία ένιωθε ένα αίσθημα πλήρους ευεξίας και γαλήνης, και το λογικό, γραμμικό αριστερό τμήμα του εγκεφάλου, το οποίο καταλάβαινε ότι η Τζιλ είχε πάθει εγκεφαλικό και της επέτρεψε να ζητήσει βοήθεια πριν χαθεί εντελώς.

Στο “Εγκεφαλικό της φώτισής μου” η Τέιλορ μοιράζεται τη μοναδική οπτική της για τον εγκέφαλο και την ικανότητά του για ανάρρωση, καθώς και την αίσθηση της απόλυτης κατανόησης που κέρδισε από αυτό το ασυνήθιστο ταξίδι έξω από την άβυσσο ενός πληγωμένου εγκεφάλου.

Ξέχωρα από ένα γοητευτικό ταξίδι στους μηχανισμούς του ανθρώπινου νου, Το εγκεφαλικό της φώτισής μου αποτελεί ταυτόχρονα έναν πολύτιμο οδηγό ανάρρωσης για όποιον έχει υποστεί εγκεφαλική βλάβη, καθώς και μια συναρπαστική συναισθηματική μαρτυρία, που αποδεικνύει ότι η βαθιά εσωτερική γαλήνη είναι εφικτή για όλους μας.