Τα όνειρα έχουν αρχίσει να επιβαρύνουν τον Μονταλμπάνο. Φοβάται ότι γλιστράει σ’ έναν κόσμο που όλο και συχνότερα μοιάζει ψεύτικος. Καταλαβαίνει ότι τα όρια πραγματικότητας και αυταπάτης μπλέκονται γύρω του. Έχει επίσης την αίσθηση ότι τον χειρίζονται. Ένας μυστηριώδης και εχθρικός τύπος παίζει μαζί του ένα έξυπνο παιχνίδι. Προσπαθεί με ζήλο να τον παραπλανήσει με ανώνυμα τηλεφωνήματα και επιστολές. Μετράει τα βήματα του αστυνόμου. Τα κατευθύνει. Τα ωθεί εκεί όπου είναι άσκοπο να φτάσουν, όπου τίποτα δεν ταιριάζει με τίποτα, σε ίχνη που ο αστυνόμος δεν καταφέρνει να εξακριβώσει αν είναι αληθινά και τα οποία σβήνονται ή οδηγούν σε αδιέξοδο. Ο Μονταλμπάνο έχει μια δική του κινηματογραφική κουλτούρα. Και θυμάται την παλιά ταινία Η κυρία της Σαγκάης του Όρσον Γουέλς, το φιλμ νουάρ με τα κόλπα και τις ψευδαισθήσεις.

Ο Μονταλμπάνο μπαίνει στην ταινία. Βλέπει τον εαυτό του αποπροσανατολισμένο στη σκηνή του τέλους, στην αίθουσα με τους καθρέφτες σ’ ένα λούνα παρκ…