Αναλύοντας µια σειρά από µηχανισµούς και κοινούς τόπους της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, οι οποίοι έχουν ως χαρακτηριστικό το ότι αποκρύπτουν πως οι «οικονοµικές» πραγµατικότητες είναι κατ’ ουσία κοινωνικά διακυβεύµατα, ο Pierre Bourdieu καταδεικνύει µε ποιον τρόπο η κυριαρχία των σχηµάτων της νεοφιλελεύθερης σκέψης, εξαγνισµένη στην κολυµβήθρα του «πολιτισµικού οικουµενισµού» και του «οικονοµιστικού καπιταλισµού», κατέληξε να αναδιαµορφώσει τις κοινωνικές σχέσεις και τις πολιτισµικές πρακτικές των περισσότερων κοινωνιών στη βάση του υποδείγµατος της απόσυρσης του Κράτους, της εµπορευµατοποίησης των δηµόσιων αγαθών και της γενίκευσης της κοινωνικής ανασφάλειας.

Η εξέταση της κυριαρχίας των σχηµάτων της νεοφιλελεύθερης σκέψης συµπληρώνεται από µια πιο προταγµατικού τύπου ανάλυσή του, η οποία οροθετείται µε άξονα τα εξής ερωτήµατα: Πώς είναι δυνατόν να αναχαιτιστεί η βίαιη επιβολή αυτής της πολιτικοοικονοµικής κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης προοπτικής; Ποιες είναι οι νέες µορφές αντίστασης και ποιοι οι κοινωνικοί πρωταγωνιστές που θα µπορέσουν να συγκροτήσουν ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό κίνηµα ικανό να αντισταθεί στους µηχανισµούς µετατροπής της οικονοµίας σε κοινωνική τεχνική κυριαρχίας;

Υπό την οπτική αυτή, ο Pierre Bourdieu προτείνει µια σειρά από δράσεις, επιστηµονικά και πολιτικά θεµελιωµένες, των οποίων ο πρωτεύων στόχος είναι να τεθούν και να υλοποιηθούν οι όροι και τα µέτρα πραγµάτωσης µιας πραγµατικά κοινωνικής Ευρώπης. Ν. Π.