Ο κ. Ψυ. είναι ψυχίατρος και η Λουκία δικηγόρος. Ο κ. Ψυ. έχει κάνει τη διάγνωσή του, «ο αγαπημένος σύζυγος της Λουκίας δεν πάσχει από κατάθλιψη, δυστυχώς “αποχωρεί”, βαδίζοντας ήδη στα σκοτεινά μονοπάτια της άνοιας.
Σύντομα θα δώσει τη θέση του σε έναν «άλλο», σε έναν ξένο. Η τρομοκρατημένη Λουκία θα πρέπει να ανασυντάξει τις δυνάμεις της και να εγκαταστήσει μια νέα ισορροπία στην καθημερινότητά της. Στην προσπάθεια αυτή έχει να αντιμετωπίσει, εκτός από το μέλλον με ένα «νέο σύντροφο», και έναν, κατά τη γνώμη της τουλάχιστον, ανηλεή κ. Ψυ.
Στο τέρμα της διαδρομής θα συναντηθούν μια «άλλη» Λουκία και ένας πρώην κ. Ψυ.
«Η Λουκία έμεινε άφωνη για λίγα δευτερόλεπτα και μετά αμφισβήτησε έντονα την πιθανότητα της άνοιας. Αποκλείεται! Άνοια ο Δήμος; Ο ευφυής, ο σπουδαίος επιστήμονας, ο ζωντανός, ο αθλητικός, ο πολυπράγμων;
Απο-κλείε-ται!
Άνοια ο Δήμος, που πάντα άφηνε να αιωρείται στο περιβάλλον ο κομπασμός ότι όλα περιστρέφονται γύρω από τις διανοητικές του ικανότητες; Ότι χάρη σε αυτές τις ικανότητές του, όποτε και όπου τον καλούσαν, είτε επαγγελματικά είτε κοινωνικά, μπορούσε να εμφανίζεται με αθλητικά παπούτσια; Και ότι επιπλέον το δικαιούνταν αυτό, όπως και πολλά άλλα, και ότι όλα μπορούσαν να του συγχωρούνται;
Ακόμα και τις γυναίκες αυτό ήταν που τις τραβούσε στον Δήμο.
Αυτό που τράβηξε και την ίδια, ο θετικός τρόπος να βλέπει τη ζωή, η αστείρευτη παιδικότητά του και η άρνησή του για ενηλικίωση».