Γραμμένη στον εξωπραγματικό χρόνο των τριών ημερών, η νουβέλα αυτή είναι μια ακόμη διπλοβελονιά, ένα ακόμη ντελικάτο και φιναρισμένο έργο, προσεγμένο στην εντέλεια όπως όλες οι νουβέλες του. Το ύφος του συγγραφέα γνώριμο. Ένας χώρος και δυο αντίπαλοι σε μια μονομαχία μέχρις εσχάτων. Μόνο που αυτή η αναμέτρηση δε γίνεται για να τους χωρίσει ή να αναδείξει κάποιον νικητή, αλλά για να ενώσει το πολύπαθο ζευγάρι. Πρόκειται για μια σπαρακτική ερωτική ιστορία, για ένα εντυπωσιακό, βαθύ ψυχογράφημα ταραγμένων ψυχών, πάντα ξεχωριστών, πάντα ανθρώπων που ξεφεύγουν από τον μέσο όρο και την κοινή λογική. Μόνο που εδώ ο συγγραφέας αφήνει τα κοινωνικοπολιτικά του σχόλια να περάσουν στο περιθώριο, στα πίσω – πίσω, με μια εντελώς διακριτική παρουσία και αφήνει τα πάντα στους δυο του χαρακτήρες. Με έναν σφιχτοδεμένο ρυθμό, με μια αριστοτεχνική σύλληψη, με ένα, ανεπανάληπτης δεξιοτεχνίας, ξεδίπλωμα της ιστορίας και με μια εντυπωσιακή δομή, στέρεα και συμπαγή, το έργο αυτό σχεδόν θα μπορούσε να είναι η βάση για μυθιστόρημα ή θεατρικό, ακόμη και για μουσικό έργο. Και είναι εκπληκτικό το πώς κάποιος μπορεί να συνδυάζει την ταχύτητα και την ακρίβεια με τόσο εντυπωσιακά αποτελέσματα χωρίς να του ξεφεύγει “νότα”, χωρίς να φαλτσάρει στο παραμικρό.