«Αυτά τα χέρια μπορεί καμιά φορά να χαιρετούν έτσι, αλλά είναι καθαρά χέρια. Δεν είναι βρόμικα, δεν έχουν κλέψει». Όταν ο Αρχηγός της Χρυσής Αυγής είπε αυτά τα λόγια χαιρετώντας φασιστικά, όλοι στάθηκαν στην απροσχημάτιστη παραδοχή της φασιστικής του ταυτότητας. Λίγοι επισήμαναν πως το «ακόμα και φασίστες ή νεοναζί, αλλά πάντως καθαροί και έντιμοι» αποτελεί κεντρικό άξονα επικοινωνίας της Χρυσής Αυγής. Η καθαρότητα αποτελεί κομβικό σημείο στην πρόσληψη του ναζιστικού φαινομένου γενικά, και του ελληνικού νεοναζισμού ειδικά? διατρέχει κάθε πτυχή του λόγου και της πράξης του.

Το βιβλίο αυτό εξετάζει: τη λειτουργία της Χρυσής Αυγής ως «εθνικού απολυμαντικού», παρακολουθώντας την εκρηκτική πορεία ανόδου μέχρι τις συλλήψεις του αρχηγού και στελεχών της? την καθολική επέκταση του νεοναζισμού που επιχειρεί να μην αφήσει καμιά γωνιά του δημόσιου βίου ανέλεγκτη και «ύποπτα ακάθαρτη»? τα επικίνδυνα «λοιμώδη νοσήματα» στην εκπαίδευση, την τέχνη, τη διανόηση? τους στόχους της εκκαθάρισης και τη βίαιη τελετουργία των ταγμάτων εφόδου? την ώσμωση των νεοναζί με την αστυνομία? την επέκταση στον δημόσιο χώρο με πρακτικές Μαφίας. Με λίγα λόγια, σκιαγραφείται ο διάχυτος εκφασισμός του κοινωνικού σώματος και η υιοθέτηση της ακροδεξιάς ατζέντας  από μέλη του πολιτικού προσωπικού.