Απ’ όλα τα επαγγελματικά καπέλα που έχει φορέσει ο Νίκος Μαστοράκης (σε σαράντα χρόνια πετυχημένης σταδιοδρομίας) το πιο άγνωστο στον πολύ κόσμο είναι εκείνο του «γραφιά». Στο βιβλίο αυτό εκείνοι που δεν ξέρουν τη φαρμακερή, λυρική, τρυφερή, σαρκαστική, χαριτωμένη γραφή του, έχουν την ευκαιρία ν’ ανακαλύψουν έναν άλλο Νίκο Μαστοράκη απ’ αυτόν που γνώρισαν (ή νομίζουν ότι γνώρισαν) στην τηλεόραση. Είναι μία συλλογή από χρονογραφήματά του σε διάφορες εφημερίδες και κυρίως, τα πιο πρόσφατα στον «Αδέσμευτο» του Δημήτρη Ρίζου.
«Εφήμερο είδος κειμένου με ταχεία θνησιμότητα», όπως το χαρακτηρίζει ο ίδιος, που όμως δεν ξεπεράστηκε σ’ επικαιρότητα επειδή «η επικαιρότητα, εν Ελλάδι, ανακυκλώνεται και με περίεργο τρόπο το ξανανιώνει».
Χρονογραφήματα που, όταν δεν είναι βαθύτατα αντιεξουσιαστικά, είναι ανατρεπτικά, εμπρηστικά, ασυμβίβαστα, γραμμένα χωρίς καμία εσωτερική λογοκρισία, αλλά και νοσταλγικά, λυρικά, τρυφερά, συγκινητικά -όταν ακουμπάνε τις λιγότερο συζητημένες όψεις της καθημερινότητάς μας. Σκέψεις και θέσεις ζωής που δεν στέγνωσαν κάτω από σιδερόπανο σκοπιμότητας ή πολιτικού και άλλου φανατισμού, και που πολλοί από μας θα είχαμε διστάσει να δημοσιεύσουμε.
Και φυσικά, ο Νίκος Μαστοράκης δεν χαρίζεται σε κανέναν. Από τις 500 σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν όλοι οι πρωταγωνιστές της επικαιρότητας και συχνά υπογραμμίζεται η ασημαντότητα εκείνων που αυταπατώνται να πιστεύουν ότι είναι σημαντικοί.