Η αλληλογραφία του ποιητή με τον φίλο του Γιώργο Αποστολίδη, δικηγόρο που κατάγεται από την Κωνσταντινούπολη και έχει σπουδάσει στη Γαλλία, ανοίγει νέες όψεις της ψυχοσύνθεσης του Σεφέρη, αλλά και της πορείας προς τη δημιουργία.

Ο συνομιλητής του κινείται σε ανάλογο επίπεδο σκέψης και λόγου, κι έτσι αυτή η παρατεταμένη συζήτηση, που μας οδηγεί απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’30 ως το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, αποτυπώνει- πέραν από τον πλούτο της προσωπικής ζωής- τις αναζητήσεις στην τέχνη: λογοτεχνία, θέατρο, μουσική, κριτική είναι μερικά από τα θέματα που διατρέχουν το σώμα των επιστολών. Η γαλλική παιδεία αποτελεί τόπο όπου συγκλίνουν τα ενδιαφέροντα του Σεφέρη και του Αποστολίδη ενώ αναδύονται δύο προσωπικότητες μέσα από τον διάλογο: ο φιλόσοφος Alain και ο σκηνοθέτης Jacques Copeau. Οδηγούν, ο καθένας από την πλευρά του, προς ουσιαστικά ερωτήματα που επιδιώκουν να ορίσουν την έννοια του τεχνίτη ή αλλιώς τη συνεχή διαμόρφωσή του μέσα από την τέχνη.

Πλάι στη γαλλική παιδεία και την επιρροή της, η αλληλογραφία αποδίδει την ελληνική διανόηση με τις ποικίλες αντιδράσεις της, στα χρόνια που εμφανίζονται τα πρώτα σεφερικά έργα. Επικοινωνία μέσα από τη λογοτεχνία, το θέατρο, την κριτική, πριν από όλα όμως ανθρώπινη προσωπική επικοινωνία. Η αλληλογραφία που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίκαρος έχει κέφι, χιούμορ, ορμή ζωής και δύναμη, χωρίς να της λείπουν κάποτε και οι δραματικοί τόνοι. Τα χρώματα και τα αισθήματά της δίνουν στον αναγνώστη πέρασμα προς την καθαρά ιδιωτική διάσταση.