Τα μάτια μπορεί να είχαν αλλάξει χρώμα, το συναίσθημα όμως στο πέρασμα των αιώνων παρέμενε αναλλοίωτο!
Η ανάσα της αγωνίας και του φθόνου άλλαξε πρόσωπα, με παγώνει όμως το ίδιο γιατί γνωρίζω από τότε, ότι και πάλι με πρόδωσαν…
Οδηγώ στους ίδιους δρόμους που κάποτε έτρεχα με το άλογό μου και μπορώ να γνωρίζω πολύ καλά πως “κρύφτηκε” τα παλιά ανάκτορα ανάμεσα στα σύγχρονα σπίτια.
Στους διαδρόμους του Βατικανό τα πρόσωπα και οι ρυθμοί μπορεί να άλλαξαν, η μυρωδιά της προδοσίας όμως και της μοναξιάς είναι οι ίδιες! Γνωρίζω την αυτοσυγκράτηση και την αιώνια πίστη στον ένα και μοναδικό Θεό από τότε που Του αφιέρωσα την ζωή μου…
Προσπαθώ ακόμα να αποφύγω την θάλασσα που ναυάγησα και φοβάμαι γιατί μετά από δύο αιώνες θα με σημαδέψει και πάλι ένα μαχαίρι!
Οι κύκλοι ζωής μου σχηματίστηκαν στην Παλαιστίνη και στην Ρώμη, με έφεραν σε αυτοκρατορικά ανάκλιντρα, παπικές εκστρατείες και με επανέφεραν στην αιώνια πόλη της δεκαετίας του 1970 που τόσο είχε αλλάξει από την ζωή των πρώτων Χριστιανών. Έζησα με όλους αυτούς που είχα ζήσει στο παρελθόν, με τους ίδιους που θα συναντήσω και στο μέλλον. Εκτός κι αν σε αυτό τον κύκλο ζωής μου αλλάξω κάτι και στο επόμενο μέλλον μου…
Θα επανέλθω έως ότου ολοκληρώσω και ολοκληρωθώ, με την βαθιά πεποίθηση ότι το φως Του έχει γεμίσει κάθε κύτταρό μου και ότι η Αιώνια Θεία Δικαιοσύνη καθαρίζει την επόμενη κατοικία της ψυχής μας!