Βιώνουμε τις ζωές μας σαν να μην έχουν τέλος, αφήνουμε τον χρόνο να περνά άσκοπα, μέσα σε σιωπές και, όταν έρχεται η στιγμή του απολογισμού, η μετάνοια δεν έχει τη δύναμη να μας λυτρώσει.
Αυτή είναι η ιστορία δύο ανθρώπων, που θα μπορούσαμε να είμαστε όλοι μας. Δύο νέων που άφησαν τον έρωτά τους να σβήσει, πνιγμένοι στον εγωισμό τους. Που πλήγωσαν την ψυχή και το σώμα τους, αρνούμενοι ν’ αφήσουν τις καρδιές τους ελεύθερες, να επιτρέψουν στο στόμα τους να εκστομίσει αλήθειες στη σωστή στιγμή. Και όταν φάνηκε να δημιουργείται γι’ αυτούς μια δεύτερη ευκαιρία, ένα μίσος, που δεν τους αφορούσε, έδρασε καταλυτικά.

Η μοίρα όμως, μυστήρια και γενναιόδωρη, είχε κάνει τους δικούς της υπολογισμούς για παλιούς και νέους πρωταγωνιστές…

Η ιστορία της Ειρήνης Οντόγκ-Κατωπόδη ξεκίνησε να γράφεται όταν στα μάτια της μια έκρηξη, όπως αυτή που περιγράφει στις σελίδες της, ήταν μάλλον ένα εύρημα που θα εξέλισσε την ιστορία της, παρά μια ζοφερή πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που κάνει ακόμα πιο έντονη την υπενθύμιση ότι αξίζει να ζούμε για τις στιγμές, να μιλάμε όταν πρέπει και να μην αφήνουμε ανοιχτούς λογαριασμούς που κάποια στιγμή θα κληθούμε να πληρώσουμε.