“Τώρα, πολλούς μήνες μετά την ένοπλη δράση των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι πώς θα είχε αντιδράσει ο κόσμος εάν οι επιθεωρητές είχαν απλά δηλώσει ότι συμφωνούσαν με τις εκτιμήσεις των ΗΠΑ/Ηνωμένου Βασιλείου -οι οποίες αργότερα αποδείχθηκαν λανθασμένες ή εξαιρετικά αμφίβολες- για τους σωλήνες αλουμινίου, τα συμβόλαια για το ουράνιο, τα κινητά εργαστήρια, τα τηλεκατευθυνόμενα οχήματα κ.λπ. Ποια θα ήταν η κατάσταση, εάν το Συμβούλιο Ασφαλείας είχε τότε δώσει την εξουσιοδότηση για ένοπλη δράση και κατοχή, για να βρεθεί απλώς ότι το Ιράκ δεν είχε απαγορευμένα αντικείμενα;”
Ο πόλεμος εναντίον του Ιράκ δίχασε την κοινή γνώμη σε ολόκληρο τον κόσμο και δημιούργησε έναν ανεμοστρόβιλο κατασκευασμένων ιστοριών και αναιρέσεών τους. Ο άνθρωπος που βρισκόταν στο μάτι του κυκλώνα και ομολογουμένως ο μόνος που αναδύθηκε από αυτόν τον κυκλώνα με άθικτη την ακεραιότητά του ήταν ο Χανς Μπλιξ, επικεφαλής της ομάδας των επιθεωρητών όπλων την Ηνωμένων Εθνών.
Ιδού λοιπόν ο απολογισμός του δρ Μπλιξ για το τι πραγματικά συνέβη κατά τη διάρκεια των μηνών που οδήγησαν στην κήρυξη του πολέμου, τον Μάρτιο του 2003. Με καθηλωτικές περιγραφές των συναντήσεών του με τους Τόνι Μπλερ, Ζακ Σιράκ, Κόλιν Πάουελ, Κοντολίζα Ράις και Κόφι Ανάν, μεταφέρει τις απογοητεύσεις, τις εντάσεις και τις δραματικές καταστάσεις που εκτυλίσσονταν καθώς οι δείκτες του ρολογιού έτρεχαν προς τη μοιραία ώρα. Κατά τη διάρκεια της αφήγησής του, θέτει τα ζωτικά ερωτήματα που αφορούν αυτόν τον πόλεμο: Ήταν αναπόφευκτος; Γιατί οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπόρεσαν να κερδίσουν την υποστήριξη των άλλων κρατών-μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ; Είχε το Ιράκ όπλα μαζικής καταστροφής; Τι μας διδάσκει η κατάσταση στο Ιράκ για την ορθότητα και την αποτελεσματικότητα της πολιτικής της προληπτικής επίθεσης και της μονομερούς δράσης;
Μη υποκείμενος στις δεσμεύσεις των πολιτικών και των ιδεολόγων, ο Μπλιξ εκφέρει λόγο απλό -μια μετρημένη φωνή της λογικής μέσα στην κακοφωνία της διαμάχης για το Ιράκ. Η εκτίμησή του για το τι συνέβη είναι πολύτιμη στην προσπάθεια να κατανοηθεί το τι μας έφερε στην παρούσα κατάσταση πραγμάτων και το τι μπορούμε να διδαχθούμε καθώς προσπαθούμε να κινηθούμε προς την ειρήνη και την ασφάλεια του κόσμου μετά το Ιράκ.