«Δεν μου αρέσει το όνομα Αλεξαντρίνα. Τώρα είμαι βασίλισσα, αποφάσισα να ονομάζομαι με το δεύτερό μου όνομα, Βικτώρια. Αυτό το όνομα είναι το δικό μου».

Τον Ιούνιο του 1837, η δεκαοχτάχρονη Βικτώρια ξυπνά για να μάθει πως είναι βασίλισσα του πιο ισχυρού έθνους στον κόσμο. Θα γίνει όμως βασίλισσα αυτόφωτη ή μαριονέτα στα χέρια της μητέρας της και του καταχθόνιου σερ Τζον Κόνροϋ; Μπορεί αυτό το μικρόσωμο κορίτσι να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι σε άντρες σαν τον θείο της, τον δούκα του Κάμπερλαντ, ο οποίος πιστεύει ότι οι γυναίκες είναι πολύ υστερικές για να κυβερνούν; Όλοι θέλουν να τη δουν παντρεμένη, η Βικτώρια όμως δεν έχει σκοπό να εμπλακεί σε έναν γάμο από συμφέρον με τον ξάδελφό της Αλβέρτο, έναν ντροπαλό βιβλιοφάγο, που απ’ ό,τι θυμάται δεν ξέρει καν να χορεύει. Προτιμά να κυβερνήσει μόνη, με λίγη βοήθεια από τον πρωθυπουργό της, τον λόρδο Μέλμπουρν. Θα μπορούσε να είναι πατέρας της, είναι ο μοναδικός άντρας που πιστεύει πως θα γίνει σπουδαία βασίλισσα και ξέρει και πώς να την κάνει να γελά. Ένας σύζυγος δεν θα ήταν παρά εμπόδιο…