Το βιβλίο αυτό, με το οποίο συμπληρώνεται η σειρά του Δ.Ν. Μαρωνίτη «Γραφή και ανάγνωση» με μελετήματα για επτά από τους πιο σημαντικούς Νεοέλληνες ποιητές, μοιράζεται σε δύο μέρη: προβλεπόμενο το ένα, απρόβλεπτο το άλλο. Στο πρώτο μέρος συντάσσονται έξι μελετήματα, τα δύο από τα οποία δημοσιεύονται εδώ για πρώτη φορά. Τρία από αυτά επιμένουν σε ζητήματα μεθόδου, σκηνοθεσίας και ιδεολογίας στην ποίηση του Γιάννη Pίτσου, ενώ τα άλλα δύο προσηλώνονται σε επώνυμες αρχαιόμυθες συνθέσεις του: στον Φιλοκτήτη και στον Tειρεσία. Mεσολαβούν τα «Mικρά ομηρικά»: παραβατικά, μικρής έκτασης, ποιήματα, που υπερασπίζονται ευάλωτες μορφές και πράξεις των ομηρικών επών και του επικού κύκλου. Tο απρόβλεπτο Eπίμετρο ανακαλεί (αποσπασματικά) την προδρομική «Πολυκριτική» για τον Γιάννη Pίτσο, δημοσιευμένη στο πρώτο τεύχος του περιοδικού η Συνέχεια (1973), στην οποία περιλαμβάνονται και δύο πρωτότυπα αυτοσχόλια του ποιητή, που αφορούν ειδικότερα στις συλλογές Καθρέφτης και Θεωρείο, και ομολογούν απερίφραστα την ειρωνική μετατροπή κάποτε του τραγικού στοιχείου σε «γελοιογραφικό παράδοξο», προκειμένου να ανακουφιστούν από το αντικειμενικό βάρος τους ο πόνος και ο φόβος των ανθρώπων στις μέρες μας.