Οι ιστορίες -είτε με τη μορφή χρονικών είτε με τη μορφή φανταστικών μύθων- διαποτίζουν τον κόσμο μας, διαμορφώνουν τις βασικές εντυπώσεις μας για την πραγματικότητα και επιβάλλουν δομή στη ζωή μας. Πώς όμως και γιατί οι άνθρωποι δημιουργούν ιστορίες – ιστορίες λογοτεχνικές, ιστορίες νομικές, ιστορίες για τον εαυτό; Και ποιος είναι ο ρόλος της αφήγησης των ιστοριών στη ζωή μας;

Αυτή την άπιαστη, αλλά θεμελιώδη όψη της ανθρώπινης φύσης, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τη χρησιμοποιούμε για να δώσουμε νόημα στη ζωή μας, διερευνά στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Bruner. Μας προτρέπει να καταλάβουμε πώς λέμε τις ιστορίες μας, πώς τις χρησιμοποιούμε για να δημιουργήσουμε μια αίσθηση του εαυτού και για να ερμηνεύσουμε τη ζωή των άλλων. Μας ενθαρρύνει επίσης να μάθουμε πώς η λογοτεχνία μεταβάλλει την ίδια την έννοια της ιστορίας και πώς οι νόμοι μάς διδάσκουν τι να προσδοκούμε από την αφήγηση. Και μας προτείνει νέους, προκλητικούς τρόπους σύλληψης της αφήγησης.

Αυτό το τελευταίο βιβλίο του μεγάλου στοχαστή αποτελεί μια αριστοτεχνική σύνθεση στοιχείων της ανθρωπολογίας, της ψυχολογίας, της λογοτεχνίας, της νομικής, της ιστορίας, των νευροεπιστημών και της φιλοσοφίας. Ο λόγος του είναι μεστός νοήματος, συναρπαστικός, αυτοβιογραφικός, αυτοκριτικός, ερμηνευτικός και προκλητικός, τα δε μέσα που χρησιμοποιεί διεπιστημονικά και συγκλίνοντα.