Το βιβλίο αυτό αποτελεί µια πρωτότυπη έρευνα στην οποία συνοµιλούν η κοινωνιολογία της γενετικής, η κριτική εγκληµατολογία και η κοινωνιολογία του θανάτου. Εγκαινιάζει δε έναν διεπιστηµονικό διάλογο σχετικά µε τη γενετική ως σύστηµα γνώσης – εξουσίας στην περίπτωση όπου κοινωνικά αποκλίνουσες συµπεριφορές κατασκευάζονται ως γενετική πραγµατικότητα στα εργαστήρια γενετικής και τις αίθουσες των δικαστηρίων. Ποια αλήθεια αφηγείται το γονίδιο όταν καλείται να καταθέσει µαρτυρία για τον θύτη, το θύµα, ζωντανούς ή νεκρούς ανθρώπους που τους αποδίδονται σεξουαλικά ή κοινωνικά παρεκκλίνουσες συµπεριφορές; Πώς συµβαίνουν οι µεταβάσεις από το σύστηµα επιτήρησης των κοινωνικών υποκειµένων στην επιτήρηση των γονιδίων; Πώς από τα παρεκκλίνοντα άτοµα κατασκευάζονται παρεκκλίνοντα γονίδια, και τελικά τα “υποψήφια εγκληµατικά γονίδια”; Εκτός από την άρτια εµπεριστατωµένη θεωρητική κατάρτιση, ένα ιδιαίτερο επίτευγµα του βιβλίου έγκειται στην εµπειρική έρευνα που έχει διεξάγει ο συγγραφέας. Μέσω µιας γλαφυρής κοινωνιολογικής αφήγησης, οι σελίδες του βιβλίου ξεναγούν στα εργαστήρια γενετικής και τις αίθουσες των δικαστηρίων της Ελλάδας, εκεί όπου οι γενετιστές παράγουν επιστηµονική γνώση και καλούνται να την διαθέσουν ως εµπειρογνώµονες.