“Το βιβλίο επιχειρηματολογεί και υποστηρίζει ότι η φυσική είσοδος του νέου ευρωπαϊκού νομίσματος έκανε την Ευρώπη αυτομάτως, “εν μία νυκτί”, παγκόσμια υπερδύναμη στο χώρο της διεθνούς πολιτικής οικονομίας. Με άλλα λόγια, το ευρώ έκανε την Ευρωπαϊκή Ένωση παγκόσμια υπερδύναμη στο χώρο της λεγόμενης χαμηλής πολιτικής. Το γενικό κεντρικό συμπέρασμα του βιβλίου είναι το εξής: Οι Ευρωπαίοι πρέπει να προχωρήσουν άμεσα σχεδόν στη δημιουργία κοινού αμυντικού δόγματος και πολιτικής ένωσης ή διαφορετικά θα εξαναγκαστούν να καταλήξουν στη… διάλυση του ευρωσυστήματος (αλά Μίλτον Φρίντμαν).

Το βιβλίο υποστηρίζει ότι η είσοδος του ευρώ ως φυσικού νομίσματος στη διεθνή σκηνή, ακόμη και από τα “γεννητούρια του”, συνοδεύτηκε από “σοκ και δέος” στο αμερικανικό δολάριο και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Το νεόκοπο σχετικά ευρωπαϊκό νόμισμα σταματά επί της ουσίας “βίαια” την παντοκρατορία του αμερικανικού δολαρίου, αφού το ευρώ είναι ισχυρότερος (ναι!) διεθνής “παίκτης” από ό,τι το δολάριο στο χώρο της χαμηλής πολιτικής ή της διεθνούς πολιτικής οικονομίας. (…)

Το βιβλίο τονίζει συμπερασματικά ότι εάν οι Ευρωπαίοι θέλουν το νέο τους νόμισμα να σταθεί με αξιώσεις στη διεθνή σκηνή και να μακροημερεύσει, τότε σύντομα πρέπει να γίνουν, εκτός από οικονομικοί, και πολιτικοί γίγαντες. Το νεόκοπο ευρώ εξ ορισμού “ζητεί” επίμονα: νέα υπερεθνικά βήματα για πολιτική ένωση, νέο σύνταγμα, νέο κοινό ευρωπαϊκό στρατό και νέα κοινή εξωτερική πολιτική. Με διαφορετικά λόγια, το δόγμα ή η Ευρώπη του ευρώ χρειάζεται το ταχύτερο δυνατό την εφαρμογή της κοινοτικής προσέγγισης, βασισμένη στην αρχή της ευελιξίας και στο ομοσπονδιακό πρότυπο. Μόνο έτσι μπορεί η Γηραιά Ήπειρος να εγγυηθεί μια ισχυρή, δίκαια, ειρηνική και ευημερούσα υπερεθνική επικράτεια”.