Στην απομονωμένη από το κοντινό χωριό οικία Μπλάκγουντ ζουν μόνες η Κόνστανς και η μικρότερη αδελφή της η Μέρικατ μαζί με τον άρρωστο γέρο θείο τους Τζούλιαν. Η οικογένειά τους ξεκληρίστηκε από δηλητηρίαση με αρσενικό και για το φονικό κατηγορήθηκε η Κόνστανς. Παρόλο που το κορίτσι αθωώθηκε, ο κόσμος του χωριού δεν αφήνει σε ησυχία τις αδελφές Μπλάκγουντ. Η Μέρικατ, που προσπαθεί με φυλαχτά και ξόρκια να διατηρήσει αδιατάρακτο τον έτσι κι αλλιώς εύθραυστο τρόπο ζωής τους, θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να προστατέψει την εναπομείνασα οικογένειά της όταν καταφθάνει ο ξάδερφος Τσαρλς εξαπολύοντας επίθεση φιλίας στην Κόνστανς, ενώ επιζητά απελπισμένα το περιεχόμενο του θησαυροφυλακίου τους.

Το μυθιστόρημα Ζούσαμε πάντα σε ένα κάστρο μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη. Στις κινηματογραφικές αίθουσες το 2017.

Το Ζούσαμε πάντα σ’ ένα κάστρο είναι μια μαγευτική ιστορία που αναστατώνει, μια ιστορία με ένταση που καραδοκεί διαρκώς, όπως τις στιγμές πριν από το ξέσπασμα καταιγίδας. Η Jackson υφαίνει τις λέξεις της όπως η Μέρικατ τα φυλακτά που πιστεύει ότι θα προστατέψουν την οικογένειά της από τον έξω κόσμο. Η αγωνία και η ένταση κλιμακώνονται προς ένα τέλος που είναι συνάμα αναπόφευκτο και αναπάντεχο.
Ένα μέρος του εαυτού μου δεν θέλει να μοιραστεί αυτό το βιβλίο με άλλους – είναι ένα προσωπικό πάθος, ένα μυστικό ξόρκι μαύρης μαγείας. Ωστόσο, ελπίζω πως οι νέοι αναγνώστες μπορεί να νιώσουν όπως ένιωσα κι εγώ όταν το πρωτοανακάλυψα, μια ήρεμη έκπληξη: ναι, υπάρχουν τόσο δυνατά βιβλία· ναι, η γραφή μπορεί να είναι τόσο ανατριχιαστική. Ζηλεύω όσους θα το διαβάσουν πρώτη φορά και θα ανακαλύψουν στη συνέχεια το σύνολο του έργου της Shirley Jackson – τρομακτικό, αγριευτικό, απλούστατα παράδοξο.