“Aνήκουµε στο κείµενο, γράφουµε πάντα για ένα κείµενο που του ανήκουµε. Το σχόλιό µου για το κείµενο του Λεοπόλδου φον Ζάχερ-Μαζόχ, που το προσαρτώ στο τέλος αυτής της µετάφρασής του στα ελληνικά από τη Μυρτώ Ρήγου, ανήκει. Ανήκει στη λογοτεχνία και στη θεωρία που τη συνοδεύει. Ανήκει ωστόσο και στην ιδιωτική µου ζωή: στην ένταση η οποία παραδίδεται σε σηµασία. Το σχόλιο αυτό είναι η καταγραφή της σχέσης µου µε την Αφροδίτη µε τη γούνα πριν ακόµη τη διαβάσω. Μιας εµπειρικής σχέσης, που τώρα περνά στο χαρτί. Είναι όµως και ο οδηγός µου, που µου επιτρέπει τώρα, µετά την ανάγνωση, να ξαναπερνώ, µέσα από τις γραµµές του έργου, εκείνες τις επικίνδυνες ζώνες όπου ελλοχεύει η απειλή, ίδια για τον ήρωα της Αφροδίτης µε τη γούνα και για µένα”. Γιώργος Βέλτσος