“ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ; ΤΙ ΜΗ ΘΕΟΣ; ΚΑΙ ΤΙ Τ’ ΑΝΑΜΕΣΟ ΤΟΥΣ;”
Αν είναι αλήθεια πως ο Θεός κατοικεί στις ψυχές των παιδιών, τότε θα πρέπει να κατοικεί και σε ψυχές πλασμάτων που δεν μεγάλωσαν εξαρχής μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων. Αυτό σκέφτεται ο καρδινάλιος Σεβέρο (είναι άραγε τυχαίο που το όνομά του σημαίνει αυστηρός;) και αποφασίζει να στηρίξει όλες τις έρευνές του για το πώς ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τη Θεία Χάρη και για το αν, τελικά, υπάρχει ή όχι Θεός, σε ένα πλάσμα που βρέθηκε ανάμεσα στους λύκους. Είναι ένα κοριτσάκι, δέκα-δώδεκα ετών, που ο καρδινάλιος εμπιστεύεται στις σεβάσμιες καλόγριες ενός μοναστηριού με μια και μόνη εντολή-παράκληση: Να μην αναφερθεί ποτέ μπροστά της το όνομα του Θεού. Η Αμάρα δεν είναι η μόνη πρωταγωνίστρια της ιστορίας αυτής. Στη ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ εμφανίζεται και ο Πάλινορ, ένας άντρας που τον έφερε η θάλασσα από μια μακρινή, ανεξίθρησκη και δημοκρατικά διακυβερνώμενη χώρα. Ο Πάλινορ υφίσταται μέχρι και βασανιστήρια από τον εκπρόσωπο της Ιεράς Εξέτασης, προκειμένου να βεβαιώσει ότι είναι αιρετικός, όμως επιμένει: δεν είναι αιρετικός. Ο ανώτερος κληρικός που είχε αναλάβει να διερευνήσει τις απόψεις του, να τον μεταπείσει ή να τον μεταστρέψει, βασανίζεται ήδη από το σαράκι της αμφιβολίας για την ύπαρξη του Θεού. Εκεί κατέληξε μετά από ατέλειωτες συζητήσεις με τον Πάλινορ. Ανάμεσα στις δυο αυτές ιστορίες που λήγουν τραγικά, καθώς η παρέμβαση του ανθρώπου είναι καθοριστική, η συγγραφέας ξετυλίγει σκέψεις, απόψεις, παρατηρήσεις για το μείζον θέμα του μυθιστορήματός της, την πίστη. Πρόκειται για εξαιρετικά λεπταίσθητους στοχασμούς, που οδηγούν τον αναγνώστη να ξανασκεφτεί μερικά από τα βασικά στοιχεία της δικής του θρησκείας, να πειστεί για το ακατάβλητο του ανθρώπινου μυαλού αλλά και την ανάγκη της ψυχής για παραμύθια. Το μυθιστόρημα, γεμάτο κορυφώσεις και υφέσεις, εντάσεις και ήρεμες στιγμές, είναι ένα βιβλίο που θα συζητηθεί για τα όσα “αιρετικά” (με την έννοια της φρέσκιας, ανατρεπτικής σκέψης) υποστηρίζει.