Έχουμε ήδη ενδείξεις ότι η Παγκοσμιοποίηση ζημιώνει εδώ και χρόνια όχι μόνο τους φτωχούς του Τρίτου Κόσμου αλλά και τους λαούς της εύπορης Δύσης. Η επιτάχυνση των ρυθμών ανάπτυξης του σύγχρονου Καπιταλισμού –όπου πλέον ο χώρος αντικαθίσταται ραγδαία από τον χρόνο- σημαίνει ότι ούτε στο περιβάλλον ούτε στους ανθρώπους που ζουν σ’ αυτό δίδεται ευκαιρία ζωτικής ανανέωσης. Η κατάσταση αυτή οδηγεί άμεσα σε πολλαπλές ασθένειες που σχετίζονται με το άγχος ή και τη ρύπανση, και οι οποίες βλάπτουν καίρια την ικανότητα ανοσίας του οργανισμού.  Η μόνη ελπίδα που φαίνεται τώρα να αναδύεται στον ορίζοντα, είναι η επιστροφή στην παραγωγή που βασίζεται στην περιφέρεια, δίνοντας έμφαση στις τοπικές οικονομίες…..