“Ο Τορκεμάδα εφάρμοζε με ήσυχη συνείδηση τις αρχές του: έσωζε ψυχές, έστω και αν κατέστρεφε ολόκληρες οικογένειες, βυθίζοντάς τις στο πένθος… Τι αξία έχει η προσωρινή ζωή μπροστά την αιωνιότητα της θείας επαγγελίας; Τι ίδιο είχα σκεφτεί και εγώ. Τώρα, τον ζήλευα που μπορούσε να συνεχίσει, γιατί εγώ δεν μπορούσα πλέον.” Καστίλλη, 1488: ύστερα από την υποστήριξη που πρόσφερε ο Λουίς δε Σόκα στην Ισαβέλλα την Καθολική για την ανάρρησή της στο θρόνο, γίνεται ένας από τους στυλοβάτες της Ιεράς εξέτασης, επικεφαλής της οποίας είναι ο Τορκεμάδα και η οποία πλήττει ανελέητα χιλιάδες κονβέρσος, τους προσήλυτους του καθολικισμού εβραίους που τους υποπτεύονται ότι εξακολουθούσαν να “ιουδαϊζουν” στα κρυφά. Όμως η πολιτική φιλοδοξία του Λουίς θα συναντήσει φραγμούς και θα καταλήξει σε συκοφαντίες και βασανιστήρια, θύματα των οποίων γίνονται οι δικοί του άνθρωποι. Ποιο είναι το τίμημα μιας ηθικής ευζωίας, όταν απειλούνται η φιλία και ο έρωτας; Ο Λουίς θα αντιμετωπίσει κυρίως την προσωπική του αντίφαση: πώς να παραμείνει ανώτατος εκπρόσωπος του καθολικού δόγματος, τη στιγμή που ξανάρχεται στο προσκήνιο η εβραϊκή καταγωγή του. Όταν προκύπτει ο έρωτας της νεαρής Φελίπα, που προκαλεί τη ζήλια της ερωμένης του, ο Λουίς δείχνει να χάνει τον έλεγχο της ύπαρξής του. Μέχρι που ξαφνικά, σχετίζεται φιλικά με κάποιον Χριστόφορο Κολόμβο, που ετοιμαζόταν να φύγει για τις Ινδίες…