Οι Ιστορίες της παλάμης, λογοτεχνικό είδος του οποίου ο Καουαμπάτα (Νόμπελ Λογοτεχνίας 1968) θεωρείται ο κυριότερος εκπρόσωπος, είναι σύντομα λυρικά πεζά, κείμενα μινιατούρες, προορισμένα να χωρούν σε μια παλάμη. Κατέχουν ξεχωριστή θέση στο έργο του και θεωρούνται από πολλούς κριτικούς κλειδί για την κατανόησή του. Όπως επισημαίνει ο Π.Ε., που μετέφρασε τις ιστορίες αυτές από το πρωτότυπο, ο ελλειπτικός χαρακτήρας τους δίνει στο Δυτικό αναγνώστη την εντύπωση του μοντέρνου, στην Ιαπωνία όμως «είναι το ίδιο το υφάδι της παράδοσης η αφηρημένη σύνδεση των πραγμάτων, η εσωτερική τους ενότητα, η εξωτερική τους ψυχρότητα, καθρέφτης ενός μεγάλου ζητούμενου ομορφιάς και γαλήνης».