“…Δεν ξέρω πότε ακριβώς μπήκα σ’ αυτή τη θάλασσα, μόνο πως βούτηξα με το κεφάλι μέσα στα καφεκίτρινα, θολά νερά της. Κόντευα να φτάσω στον π��το, όταν είδα την πόρτα.
Στεκόταν εκεί σαν άγαλμα ή σαν ένα στέρεο εμπόδιο καταμεσής στον υδάτινο περίγυρό μου…”

“…και ενώ ήμουνα μπερδεμένος, όσο ποτέ άλλοτε στη ζωή μου, άρχισε να σχηματίζεται μέσα μου μια κατάδική μου σκέψη, πως όλο μου το είναι σαν να ήθελε να βρίσκεται εκεί που ήμουν, σαν κατά κάποιον τρόπο να είχε πραγματοποιηθεί μια βαθιά μου επιθυμία…”

Οι άνθρωποι. Οι επιθυμίες τους.
Οι βαθύτερες ανάγκες τους. Ο αγώνας τους για ασφάλεια και αγάπη.