Ο Καλλίας κατέχει περίοπτη θέση στο φιλοσοφικό έργο του Σίλλερ, καθ’ όσον εδώ εκτίθενται με ξεχωριστή σαφήνεια και εξαντλητική συνέπεια τα θεμέλια της θεωρίας του περί του ωραίου, στα οποία στηρίζονται και οι μεταγενέστερες αισθητικές του μελέτες. Το θέμα που πραγματεύεται αφορά στη δυνατότητα ανεύρεσης μιας αντικειμενικής αρχής της ωραιότητας και κατ’ επέκταση ενός αντικειμενικού κριτηρίου για το τι είναι ωραίο.
Στο σύνολό της η αισθητική του Schiller θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως μια από τις σημαντικότερες απόπειρες να κατοχυρωθεί η ηθική διάσταση του ωραίου. Μόνο η εμπειρία της ομορφιάς επιτρέπει στον άνθρωπο να μεταβεί από το επίπεδο της ετερόνομης εξάρτησής του από τις αισθήσεις στη σφαίρα της ελευθερίας και ηθικής αυτονομίας. (Γιώργος Ξηροπαΐδης)