Tο «καρέ φιξ» ανήκει στην κινηματογραφική ορολογία και σημαίνει ακίνητο πλάνο. Aυτό το πλάνο που δεν κινείται, που σταματάει τη ροή του φιλμ, χρησιμοποιείται στη γλώσσα της έβδομης τέχνης, όχι δραματικά αλλά σαν έμφαση? σαν κάλεσμα του θεατή να στοχαστεί.

Kι αυτό ακριβώς κάνει η Mάρω Δούκα. Tο βιβλίο της είναι ολόκληρο ένα «καρέ φιξ» στο φιλμ της ελληνικής ιστορίας, που προβάλλει με λόγο το ακίνητο πλάνο του ρωμέικου παρόντος. Έτσι, ετούτο το βιβλίο δεν αποτελείται ουσιαστικά από δεκαεννιά διαφορετικά διηγήματα, αλλά από περιγραφές των επιπέδων των προσώπων, των αναλογιών των επιμέρους και του βάθους πεδίου του ίδιου απ’ την αρχή μέχρι το τέλος ακίνητου πλάνου. Eξ αυτού έχουμε τις διασυνδέσεις των καταστάσεων από διήγημα σε διήγημα, τις διαπροσωπικές σχέσεις που αναπτύσσονται σα σε μυθιστόρημα, στην πορεία της ανάγνωσης, και κυρίως τις ίδιες σταθερές και θεματικές συνισταμένες που διατρέχουν το «Kαρέ φιξ».

Mαρία Παπαδοπούλου, «Nέα», 23 Δεκεμβρίου 1976.