Πού τα έµαθες όλα αυτά τα µυστικά; Θα ήθελα να πάω σχολείο εκεί. (Σέλλεϋ, επιστολή στον Μπάιρον, 26 Μαΐου 1820).

Ο Σέλλεϋ έγραψε αυτή την επιστολή έχοντας µόλις διαβάσει το πρώτο µέρος του κωµικού αριστουργήµατος του Μπάιρον Δον Ζουάν. Ο Μπάιρον είχε διδαχθεί πολλά µυστικά από αυτό που κάποιοι θα ονόµαζαν «σχολείο της ζωής». Το βιβλίο που έχετε στα χέρια σας ασχολείται µε όσα έµαθε ο ποιητής εκεί – και µε όσα µπορούµε να µάθουµε από εκείνον. Θα πρέπει να παραδεχτούµε εξαρχής πως ο Μπάιρον δεν είναι πεπεισµένος ότι µπορούµε να δεχτούµε µαθήµατα ζωής από τα βιβλία. «Ποιος άλλαξε ποτέ από τα βιβλία;» έλεγε. «Η ανάγνωση ή όχι ενός βιβλίου δεν πρόκειται ποτέ να συγκρατήσει ένα µεσοφόρι». […] Παρά τον σκεπτικισµό του για το τι θα µπορούσε να επιτύχει η γραφή, εξήγησε ότι έγραφε «ως ένα µέσο για να επηρεάσω το µυαλό των ανθρώπων – µια δύναµη αυτή καθαυτήν, αλλά και στις συνέπειές της». Στο βιβλίο αυτό θα ερευνήσω µερικούς τρόπους µε τους οποίους αυτή η δύναµη θα µπορούσε να κατανοηθεί και να χρησιµοποιηθεί.[…]

Ίσως θα ήταν καλύτερα αν το συγκεκριµένο βιβλίο ονοµαζόταν Μαθήµατα ζωής στον Μπάιρον, αντί από τον Μπάιρον. Για αυτό τον ποιητή, µάθηµα δεν είναι κάτι που µεταδίδεται. Μοιάζει περισσότερο µε µια γλώσσα που µπορεί κανείς να µάθει, µε έναν τρόπο ζωής και απεύθυνσης στον κόσµο: «Έκανε µάθηµα στη γλώσσα της». Το να µιλάµε για τον Μπάιρον είναι σαν να βάζουµε τον εαυτό µας σε διαδικασία µάθησης µε απρόβλεπτους τρόπους. Μια νέα γλώσσα, όπως ο ίδιος προτείνει, µπορεί να παράσχει ένα καινούριο ρεπερτόριο ζωής.