Η φιλοσοφία δεν είναι ένας αφηρημένος λόγος, αποκομμένος από τη ζωή. Η προσίδια λειτουργία της αποβλέπει στην έλευση της «πραγματικής ευτυχίας», την οποία ο Μπαντιού αντιπαραθέτει ευθέως στην κατ’ επίφασιν ευτυχία που ταυτίζεται με τα κομφορμιστικά πρότυπα ευζωίας και εγωτικής ικανοποίησης.

Για να ανταποκριθεί σ’ αυτό τον πρακτικό στόχο, η φιλοσοφία συγκροτείται ως «λογική της εξέγερσης». Εξέγερση ενάντια στις αξιώσεις πρωτοκαθεδρίας των ατεκμηρίωτων γνωμών και στους κυρίαρχους κανόνες που συρρικνώνουν το πεδίο του δυνατού στο υπάρχον. Εξέγερση όμως όχι τυφλή, αλλά ορθολογικά προσανατολισμένη προς την υλοποίηση της συλλογικής και οικουμενικής ευτυχίας μέσα από την ανάληψη του ρίσκου που απαιτούν οι περιστάσεις.

Εξέγερση, λογική, καθολικότητα και διακινδύνευση συγκροτούν την επιθυμία που κατευθύνει τη φιλοσοφική αναζήτηση της πραγματικής ευτυχίας, πέραν της ικανοποίησης φυσικών και κοινότοπων αναγκών – εξ ου και ο τίτλος: Μετα-φυσική…