Δύσκολο είναι να δεχθεί κανείς ότι τόση πίστη και ευσέβεια συνδυάζονταν με υποκρισία. Ούτε είναι εύκολο να πιστέψει κανείς ότι αρχές υψηλές, οι οποίες περιλαμβάνονται στο Κοράνι, θα μπορούσαν να διακηρυχτούν από άνθρωπο που διακατεχόταν από ταπεινά πάθη και από αφοσίωση στα υλικά οφέλη. Για εμάς τουλάχιστον, μία μόνο εξήγηση υπάρχει για το αίνιγμα της συμπεριφοράς του Μωάμεθ: η αποδοχή της αντίληψης ότι η παραίσθηση στην οποία βρέθηκε κατά τις θρησκευτικές εκστάσεις στο όρος Χάρα εξακολούθησε, περισσότερο ή λιγότερο έντονα, να τον κρατά σε κατάσταση μονομανίας μέχρι το τέλος, κάνοντάς τον να πιστεύει στην προφητική του αποστολή».