«Η νύφη είναι εφτά χρονών κι η αναµµένη λαµπάδα που κρατάει µπροστά της πολύ βαριά για τα χεράκια της. Η φλόγα τρεµοσβήνει έντονα κι αντανακλάται στα παιδικά µάτια που είναι καρφωµένα στη λαµπάδα, επισκιάζοντας τον κυµατισµό της χρυσής και µαργαριταρένιας διακόσµησης των µαλλιών της, τους κρίκους των χρυσών σκουλαρικιών της, το χρυσοκέντηµα του γιλέκου της. Δίπλα της, βαδίζει ο µεγαλύτερος αδελφός της».

Κέρκυρα, 1822. Ο νεαρός Βρετανός αξιωµατικός Όττο Άιβς διακινδυνεύει τον ρόλο του ως κατασκόπου του σερ Τσαρλς Νάπιερ κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης κλέβοντας την πρωτότοκη κόρη του Κερκυραίου κόντε Διαµαντή, την εικοσάχρονη Μαγδαληνή. Την είδε για πρώτη φορά στον γάµο της επτάχρονης αδελφής της, της Αντζέλικας… Όταν η µικρή Αντζέλικα χηρεύει εξαιτίας του Όττο, οι ζωές των δύο γυναικών µπαίνουν σε κίνδυνο. Μακριά από τον πολιτισµό των κλειστών παραθύρων στα Επτάνησα, όπου είχαν ζήσει µέχρι τότε, οι δύο αδελφές, η Μαγδαληνή κι η Αντζέλικα, θα έρθουν στον µακρινό Καναδά αντιµέτωπες µε έναν νέο κόσµο, όπου θα πρέπει να επιβιώσουν ακόµη και µόνες τους. Κι όταν ο έρωτας ξαναβρεθεί µπροστά τους, οι κανόνες θα πρέπει να παραβιαστούν για άλλη µια φορά…

«Κοντεύουν διακόσια χρόνια, σύµφωνα µε τον τοπικό θρύλο, που ένας αµαξάς ερωτεύτηκε µια γυναίκα ευγενικής καταγωγής. Αυτό δε συνέβη σε κάποιο µυθικό βασίλειο ή σ’ ένα απόκρηµνο παλάτι µιας αρχαίας χώρας, κρυµµένο µέσα στα σύννεφα, όπου υπάρχουν αµέτρητες –σαν τους κόκκους της άµµου– παρόµοιες ιστορίες, αλλά όλα άρχισαν σ’ ένα υπέροχο ελληνικό νησί, όπου οι άντρες κορδώνονταν σαν τους ήρωες των βιβλίων και οι περισσότερες γυναίκες ζούσαν περιορισµένες σαν τη Ραπουνζέλ του παραµυθιού, αλλά χωρίς τον πρίγκιπα που θα τις σώσει». Απόσπασμα από τον πρόλογο

Οι Νύφες του Ιονίου βασίζονται σε µια πραγµατική ιστορία.