Ένας τύπος µε µακρύ καφέ κοστούµι και µία βαλίτσα δίπλα του. Κάποιος που πριν λίγο καιρό δεν ήξερε σχεδόν τίποτα για αυτόν εδώ τον κόσµο.

Θα µάθει για ελάφια σε κόκκινο φόντο, όπλα και ασιδέρωτα πουκάµισα. Θα µελετήσει βατράχια. Θα αποτυπώσει τα χαµόγελα των ανθρώπων σαν φωτογραφίες. Και θα κάνει τα πάντα για να ξαναδεί ένα συγκεκριµένο χαµόγελο…

«…Εκείνη του ανέφερε πάλι κάτι επιστηµονικό για την τροχιά της Γης και την ταχύτητα του φωτός. Και τότε εκείνος γέλασε, και εκείνη τον ρώτησε τι έβρισκε τόσο αστείο. Εκείνος δεν απάντησε. Άκουσε την καρδιά του να χτυπά και πάλι χαρωπά».