Γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ένας νεαρός στα δεκαεννιά του χρόνια εγκαταλείπει τον τόπο του στη νότια Ελλάδα για σπουδές στο εξωτερικό. Στη Βιέννη σπουδάζει ιατρική, στη Σουηδία παντρεύεται µια φοιτήτρια από την Αυστρία και δηµιουργεί τη δική του οικογένεια. Η τύχη και η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα τον κρατούν µακριά της. Καταφέρνει πια να επιστρέψει τη δεκαετία του ’80, για να συµβάλει στην ίδρυση µιας σχολής ιατρικής σε περιφερειακό πανεπιστήµιο και να στήσει ένα ακόµα σπιτικό.

Ο Άρης Φιορέτος εξιστορεί λογοτεχνικά τη ζωή του πατέρα του –που σχετίζεται µε τον µεταπολεµικό εκπατρισµό των Ελλήνων στις χώρες της Ευρώπης– από το τέλος προς την αρχή: από τον θάνατό του στη Σουηδία µέχρι τότε που δεν είχε ακόµη αποκτήσει το πρώτο του παιδί, που δεν ήταν ακόµη πατέρας. Μια ζωή που τη σφραγίζει η περιπλάνηση µισού αιώνα µεταξύ Σουηδίας, Αυστρίας και Ελλάδας – καθώς και ένα µυστικό από την εποχή της πρώτης του νεότητας. Ένα κείµενο τρυφερό και δυνατό, που φωτίζει µε οξυδέρκεια και αφηγηµατική µαεστρία τη σχέση ενός γιου µε τον πατέρα του.