Ο εικοσάχρονος Τσιτσάνης, το 1935, κατεβαίνει στην Αθήνα με το τρένο για να σπουδάσει δικηγόρος. Μέσα σε δύο χρόνια η μαγκιά της Αθήνας μιλάει για ένα βλαχάκι που παίζει καταπληκτικό μπουζούκι και τραγουδάει κάτι αλλιώτικα τραγούδια. Το βλαχάκι είναι τώρα φαντάρος 23 ετών και με ένα τραγούδι, την “Αρχόντισσα”, αλλάζει την ιστορία του λαϊκού τραγουδιού. 1941-1945: Τέσσερα σκληρά χρόνια στην κατοχική Θεσσαλονίκη προετοίμαζε το σπουδαιότερο έργο της ζωής του. Από εκεί και μετά έφτυσε αίμα να γράφει και να υπερασπίζεται τα τραγούδια του κάθε νύχτα πάνω στο πάλκο. Δεν εικονογράφησε τη ζωή που έζησε, αλλά ερμήνευσε τη ζωή που περνούσε προσπαθώντας να πιάσει τις κρυφές επιθυμίες όλων. Τίποτα δεν είναι αληθινό και τίποτα δεν είναι ψεύτικο. Τίποτα δεν ήταν μόνο ένα. Το ένα ήταν στα πολλά μαζί. Ήθελε ο καθένας που θα άκουγε τα τραγούδια του να έβλεπε εκεί μέσα τον εαυτό του. “Όταν έφτιαχνα ένα τραγούδι” έλεγε “ζούσα δύο ζωές”. Μία όταν το έγραφα και μία όταν το έπαιζα στον κόσμο”.