Από τα Μεγάλα Λιβάδια, ένα βλάχικο κεφαλοχώρι του Πάικου, αρχές του 20ού αιώνα, ακολουθώντας τους Βλάχους με τα κοπάδια τους στα ποταμίσια νερά για τα χειμαδιά στο Νταούντ Μπαλί (Ωραιόκαστρο των προσφύγων), στο όργιο της ρουμάνικης προπαγάνδας και στη μεγάλη μετανάστευση των Αρμάνων (Βλάχων) στη Ρουμανία.

Από τον ταραγμένο Μεσοπόλεμο στη Σαλονίκη των προσφύγων στο αλβανικό έπος του ’40. Κι ύστερα, στη Λάρισα της Κατοχής, με τους ιταλόφρονες Βλάχους λεγεωνάριους, τους ΕΑΣΑΔίτες και τους αντάρτες του ΕΛΑΣ που φώλιαζαν στα βουνά του Πάικου και της Πίνδου. Στα ριζά του Ολύμπου, οι τουρκόφωνοι Πόντιοι καπεταναίοι της Πιερίας, οι αδελφοκτόνες μάχες τους με τους ΕΛΑΣίτες μέχρι την ημέρα της απελευθέρωσης της Σαλονίκης από τους Γερμανούς.

Τούτες είναι κάποιες από τις στάσεις στο οδοιπορικό του Χαρακιά με τα αιματοβαμμένα χέρια, ενώ το ίδιο ταξίδι επιχειρεί να κάνει χρόνια μετά ένας απόγονός του, προσπαθώντας να ανακαλύψει ποιος στ’ αλήθεια ήταν εκείνος ο άνδρας… ο Τέγος με τ’ όνομα, ο Χαρακιάς στην όψη.