Τα παιδιά δεν θέλουν ψυχολόγο. Γονείς θέλουν!
Το κείμενο αυτό είναι ταυτόχρονα επιστημονική μελέτη και εμπιστευτική επιστολή σε γονείς που σκέφτονται. Απευθύνεται σε συνήθεις γονείς, που μέσα σε συνήθεις οικογένειες ανατρέφουν συνήθη παιδιά. Και στην πορεία συναντούν δυσκολίες, απορίες, προβλήματα, ίσως και αδιέξοδα.
Όλο και συχνότερα, αυτοί οι συνήθεις γονείς θέτουν το ερώτημα: «Μήπως το παιδί χρειάζεται ψυχολόγο;».
Μιλώ για την κρίση με το παιδί
Η κρίση είναι για όλους, μεγάλους και μικρούς, δοκιμασία. Υλική και ψυχική. Ιδιαίτερα μέσα στην καταιγίδα, το παιδί περιμένει από τους μεγάλους να του παράσχουν ασπίδα και χάρτη. Προστασία και προσανατολισμό. Ομπρέλα και λόγια. Να σταθούν πλάι του και να μιλήσουν μαζί του.
Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της συνομιλίας; Πότε θα μιλήσει ο μεγάλος στο παιδί για την κρίση; Τι θα του πει; Και, το σπουδαιότερο, πώς θα του μιλήσει;
Bullying: Και όμως νικιέται!
Ανασκοπώντας την εμπειρία σχετικά με το bullying και την αντιμετώπισή του, προκύπτει μια κρίσιμη διαπίστωση: Έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να κάνουμε για να αναχαιτίσουμε και να καταπολεμήσουμε αυτό το αρνητικότατο φαινόμενο. Άρα υπάρχει και χώρος και ανάγκη για περαιτέρω εμβάθυνση και επεξεργασία λύσεων του προβλήματος. Μια νέα συμβολή λοιπόν έχει και θέση και νόημα. Τέτοιο είναι το πνεύμα που διέπει και την παρούσα ανάλυση και πρόταση, η οποία εκτίθεται σε τέσσερα βήματα:
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.