Το βιβλίο τούτο έγραψα αυθόρμητα, χωρίς σκοπό ή προγραμματισμό. Επιζητούσα, ίσως, μια γωνιά για να βρω γαλήνη και παρηγοριά, για να διατηρήσω κάθε ομορφιά ψυχής και λογισμού.
Έγραφα όσα ένοιωθα για την ομορφιά και τον πολιτισμό, ανθρώπων και λαών, για τον θρίαμβο των τεχνών. Ήθελα να υμνήσω και να προσευχηθώ στο φως, στην αγάπη, στην ευωδιά και στα γλυκά ακούσματα. Προσπαθούσα να γλυτώσω, ίσως, από το σκοτάδι και τη βρώμικη συναλλαγή ανθρώπων θλιβερών, μοχθηρών και άμουσων του Φιλοσοφικού Τομέα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είχα ανάγκη, ίσως και ασυνείδητα, να ξεφύγω από τη φρίκη που νοιώθω με το να ζω πλησίον τέτοιων ανθρώπων και έφτειαξα ένα δικό μου κόσμο όμορφο και φωτεινό που να μη θυμίζει τίποτε από το θλιβερό περιβάλλον μου που με πνίγει. Ας με βοηθήσει ο θεός να σωθώ! (Απόσπασμα από τον πρόλογο της έκδοσης)