Μια συλλογή ποιημάτων, της Αγγελίνας Παπανικολάου, όπου η ποίηση, ο έρωτας, η μελαγχολία και η λογοτεχνία συνυπάρχουν αρμονικά.

«Και τι είναι, αγάπη µου, τ’ αστέρια;
Τρύπες στο άπειρο για ν’ ανασαίνουµε·
ένα ανάχωµα για τον χαµό µας».
Θέµατα από τη θάλασσα, τα αστέρια, τον έρωτα, νότες µελαγχολίας, απογοήτευσης, αποδοχής, αγάπης. Μια σύνοψη του χρόνου που πέρασε, µέσα από τα µάτια µου, ένα τσαλακωµένο πλέον τετράδιο κι ένα στυλό από ένα µαγαζί στη Ρόδο.