Με την ποιητική της συλλογή Ποιητών και Αγίων πάντων η Γιώτα Αργυροπούλου αποτίει φόρο τιμής στην ποιητική της οικογένεια· όχι μόνο στους μεταστάντες αλλά και στους ποιητές που κυκλοφορούν ακόμη γύρω μας. Μια ενότητα ποιημάτων αναφέρεται εξολοκλήρου στον Κ. Π. Καβάφη αλλά και στον Σαχτούρη, τον Σολωμό, την Πολυδούρη, τον Γκάτσο.
Από την άλλη μας ξεναγεί στην τοπιογραφία των νεανικών της χρόνων κατά τα οποία συντελέστηκε η μύησή της στην ποίηση. Μας βάζει στο ποιητικό εργαστήρι να παρακολουθήσουμε από κοντά το θαύμα της γέννησης του ποιήματος και καταθέτει προβληματισμούς γύρω από τα ερωτήματα τι είναι ο ποιητής, πώς η έλλειψη γίνεται δημιουργία και γεννιέται το ποίημα, και «τι εννοεί εδώ ο ποιητής» – ποια είναι δηλαδή η πρόσληψη της ποίησης στις μέρες μας.
Ποιήματα με βιωματικό χαρακτήρα αλλά και στοχαστική διάθεση –κομψά σατιρική κάποτε– μας αποσπούν από τα καθημερινά και μας μεταφέρουν στα σεπτά δώματα της ποίησης.