Η “Πολιτική ανυπακοή” του Χένρι Ντέιβιντ Θορώ, που εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1849 και συνεχίζει μέχρι σήμερα να ξαφνιάζει με την πρωτοτυπία της, δεν είναι απλώς ένα καταγγελτικό δοκίμιο για την καταχρηστική άσκηση της εξουσίας από τους κυβερνώντες που πατούν στη δεδομένη -γι’ αυτούς- συναίνεση της πλειοψηφίας. Ορίζοντας τον άνθρωπο ως απόλυτο ρυθμιστή της σχέσης κράτους-πολίτη, η Πολιτική ανυπακοή είναι πρωτίστως μια οικουμενικού χαρακτήρα διακήρυξη της ανεξαρτησίας του ατόμου, ένα απέριττο μνημείο ελεύθερης σκέψης και κρυστάλλινου λόγου που θα εμπνέει για πολλά χρόνια ακόμη όσους επιλέγουν να σκέφτονται και να πράττουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους.