Τά Σονέτα της συµφοράς συνοψίζουν όλους τους βασικούς σταθµούς της ποιητικής πορείας που έχει διαγράψει µέχρι τώρα ο Χάρης Βλαβιανός, ενώ την ίδια ώρα επιφέρουν µία καίρια τοµή στο έργο του, το οποίο εµφανίζεται µε µια ριζικά αναπλασµένη µορφή. Παίζοντας µε την παράδοση του σονέτου, όπως έχει κατοχυρωθεί στην ευρωπαϊκή ποίηση, ο Βλαβιανός συναιρεί το παρελθόν µε τη νεωτερικότητα σ’ ένα µεταµοντέρνο ιδίωµα, το οποίο καταργεί τις διαχωριστικές γραµµές ανάµεσα στο υψηλό και το χαµηλό, στην κωµωδία και το δράµα, αλλά και στο συνεκτικό νόηµα ή την αποσπασµατική και ελλειπτική έκφραση. Με µια περσόνα η οποία µετατρέπει το αυτοβιογραφικό στοιχείο σε ολοζώντανη περιπέτεια της τέχνης του, ο ποιητής υιοθετεί ένα ύφος γεµάτο υποβλητικούς αιφνιδιασµούς. Καταφεύγοντας άλλοτε στη λεπτή ειρωνεία και άλλοτε στον αιχµηρό σαρκασµό και αυτοσαρκασµό, ο Βλαβιανός δείχνει, ήδη από τον δίσηµο τίτλο της συλλογής του, πώς η ασέβεια µπορεί να αποτελέσει τη βασιλική οδό για την ανανέωση της ποιητικής ευαισθησίας. ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ