Ητελευταία ποιητική συλλογή του σπουδαίου υπερρεαλιστή εικαστικού και ποιητή Νίκου Εγγονόπουλου (Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης 1979).

Ο Νίκος Εγγονόπουλος συμπεριέλαβε στην Κοιλάδα με τους Ροδώνες περισσότερα από 50 ποιήματά του γραμμένα στα ελληνικά και στα γαλλικά, μαζί με είκοσι έγχρωμους πίνακες και ένα σχέδιο.

«Είναι τα ποιήματα μιας εικοσαετίας, μαζί με μερικά αλλά. Παρουσιάζονται με τη χρονολογική σειρά που γράφτηκαν. Γράφτηκαν, τρόπος του λέγειν, γιατί δεν υπήρξα ποτέ συστηματικός συγγραφεύς, συστηματικός λογοτέχνης, litterateur. Η μεγάλη μου αγάπη στη ζωή ήτανε η μόνη ζωγραφική. Κάθε ώρα, που δεν την αφιερώνω στη ζωγραφική, είναι ώρα χαμένη. Αλλά ένας πίνακας δεν απαιτεί βέβαια συνεχώς την απόλυτη αφοσίωση του νου και της καρδιάς. Είναι στιγμές που το χέρι, μπορώ να πω, πηγαίνει μόνο του. Αλλά το μυαλό πάντα δουλεύει. Και τότε επωφελούμαι και στοχάζομαι διάφορα πράγματα, ή, το συνηθέστερο, σκαρώνω τραγούδια. Μετά την εργασία, αν τα τραγούδια αυτά τα βάλω στο χαρτί, έχει καλώς, ειδεμή τα ξεχνάω. Το ίδιο και για τις μεταφράσεις. Την ώρα της δουλειάς, καμμιά φορά, απαγγέλλω, στον εαυτό μου, ποιήματα ελληνικά και ξένα. Αυτά που μου αρέσανε πολύ, και τα διάβασα πολλές φορές, τα έχω πια αποστηθίσει. Μερικά ξένα τα έφερα, παίζοντας, στη γλώσσα μας».