Όπως φαίνεται, βαθύς γνώστης της Ρουμελιώτικης ζωής, προσφέρει με θαυμαστή εμπειρία ένα γλαφυρότατο ανάγνωσμα, κρουστάλλινο, μυρωμένο με τον αέρα του Βελουχιού, ποτισμένο με τα γάργαρα νερά του Κεφαλόβρυσου, κανακεμένο με τα ρουμελιώτικα νανουρίσματα, μεγαλωμένο με τα παραμύθια της “Βαβάς”, γιομάτο σπιρτάδα κι αντριωσύνη, τέτοια που μόνο εκείνη η λεβεντογεννήτρα γης ξέρει να πρσφέρει.
Όλες τις πλευρές της ρουμελιώτικης ζωής θίγει η βελούδινη πέννα του Παπαγεωργίου. Από τον πίνακα της κινήσεως του πληθυσμού μέχρι τα σπιρότζικα αστεία του τόπου, απ’ την ιστορική μέχρι τη λαογραφική, απ’ τη γεωπολιτική μέχρι τη γλωσσική πλευρά, παρελαύνουν ευχάριστα, με αντικειμενικότητα από λάγαρο μυαλό, με αυστήρή κρίση, μ’ αγάπη, με νοσταλγία, με λογοτεχνικές αξιώσεις.