“…Θέλω να πιστεύω ―και η πίστη μου αυτή βγαίνει πάντοτε πρώτη στον αγώνα της με τη γνώση― ότι, όπως και να το εξετάσουμε, η πολυαιώνια παρουσία του ελληνισμού πάνω στα δώθε ή εκείθε του Αιγαίου χώματα έφτασε να καθιερώσει μιαν ορθογραφία, όπου το κάθε ωμέγα, το κάθε ύψιλον, η κάθε οξεία, η κάθε υπογεγραμμένη, δεν είναι παρά ένας κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου πάνω σε μια καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοί αμπελώνες, υπέρθυρα εκκλησιών, ασπράκια ή κοκκινάκια, εδώ ή εκεί, από περιστεριώνες και γλάστρες με γεράνια…”

Στοχασμοί του Οδυσσέα Ελύτη για την ομορφιά και το ήθος της Ελληνικής Φύσης, και πώς αυτή έχει εμποτίσει βαθιά τους απλούς ανθρώπους, την αυθεντικότητά τους και τον πολιτισμό τους, από τα χρόνια των Μινωιτών μέχρι και σήμερα.