Τέσσερις έφηβοι τη δεκαετία του ’50, τέσσερις ιστορίες: Ο Αναστάσης παίζει “μηχανάκια” για να ξεφύγει από τον κλοιό της οικογένειας, της γειτονιάς και της ασυνεννοησίας των φίλων· ο Χαράλαμπος στο “Λουτρό” γίνεται υποχείριο μιας αδηφάγας μητρικής στοργής· ο Κίτσος ανθίζει και μαραίνεται μέσα στο τέλμα της “Επαρχίας Λοκρίδος”· τέλος, ο Δημητρούλης, ασουλούπωτος φαντάρος στη “Δόξα του σκαπανέα”, είναι το αιώνιο θύμα της στρατοκρατίας.

Με τα “Μηχανάκια” ο Μένης Κουμανταρέας έκανε το 1962 την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική πεζογραφία.

“Οι ήρωές του στοχάζονται, μα προπάντων ζουν ή τουλάχιστον προσπαθούν να ζήσουν. Και δεν είναι μόνο άτομα, αλλά και ολόκληροι κόσμοι, ολόκληρες καταστάσεις που μπαίνουν πλάι-πλάι, σε αντιπαραβολή, και συζητούν και αντιδικούν”. Πέτρος Χάρης