Η ελληνική γλώσσα, που ομιλείται αδιάκοπα, με τις όποιες αλλαγές της, από τη δεύτερη τουλάχιστον χιλιετηρίδα π.Χ. μέχρι σήμερα και που, κατά το ρήτορα Κικέρωνα, θεωρείται άξια να λαλείται ακόμη και από τους θεούς, είναι στενά συνυφασμένη με τον πολιτισμό, το βίο και τις τύχες των Ελλήνων καθ’ όλη την υπερτρισχιλιετή ιστορική διαδρομή τους. Στη θαυμάσια αυτή γλώσσα, την τελειότερη απ’ όλες τις γλώσσες, κατά τους ξένους μελετητές, συνέθεσαν τα αθάνατα αριστουργήματά τους ο θείος Όμηρος, οι τραγικοί ποιητές της κλασικής αρχαιότητας, οι αττικοί ρήτορες κ.ά. Οι μεγάλοι αυτοί πνευματικοί ταγοί αναδεικνύονται μέσα από τα έργα τους αδιαφιλονίκητοι διδάσκαλοι και καθοδηγητές της ανθρωπότητας και σπουδαίοι ανατόμοι της ανθρώπινης ψυχής. Στη μελέτη αυτή τονίζονται ξεκάθαρα και πειστικά, μεταξύ άλλων, τα εξής ενδιαφέροντα και σημαντικά θέματα: α. Το λεγόμενο φοινικικό αλφάβητο δεν είναι πρωτότυπο, αλλά έχει κρητική προέλευση. β. Η γραμμική γραφή Β’ είναι ελληνική. Με την αποκρυπτογράφηση της γραμμικής γραφής Β’ και τη διαπίστωση ότι ήταν Κρητομυκηναϊκή, δηλαδή ελληνική γραφή, η ιστορία της ελληνικής γλώσσας και κατ’ επέκταση οι ιστορικοί χρόνοι της Ελλάδας μετατέθηκαν χρονικά προς τα πίσω κατά έξι σχεδόν αιώνες.